Ankara Ulus’taki ucuz otellerin hepsi yaşlı emeklilerle dolu. Odaların günlüğü 200 ile 400 lira arasında. Aylık 6 bin lira ödeyen de var, 12 bin lira ödeyen de. Odalarda tuvalet ve banyo yok. Bir otel köşesinde yan yana başlarını yaslayıp yaşıyorlar. Çoğunun maaşı düştüğünde 16 bin 881 lira. Başka çareleri yok. Ne evleri var ne de çocukları. En az 25 yıl çalışıp çabalamışlar ve karşılığı bu olmuş: bir otel köşesi.
Oksijen’den Mine Şenocaklı’nın haberinin bir bölümünü aktarıyoruz
En az 25 yıl çalışıp hak ettikleri emeklilikleri kiraya bile yetmediğinden Ankara Ulus’taki ucuz otelleri mesken edinmişler. Geleceğe dair en ufak umutları yok, bu izbe otel odalarında ikinci baharı değil, kara kışı yaşıyorlar…
Ankara Ulus’taki ucuz otellerin hepsi yaşlı emeklilerle dolu. Günlüğü 200 liralık odalara aylık 6 bin lira ödüyorlar. Çoğunun maaşı 16 bin 881 lira, oda ücretinden sonra kalan para ancak gıdaya yetiyor. Otele giren her emeklinin elinde bir poşet, içinde akşam yemekleri var. Kiminde haşlanmış patates, kiminde birkaç yumurta; durumu daha iyi olanda üç parça tavuk baget. Mutfakları, odadaki piknik tüpü.
Odaların çoğunda tuvalet ve banyo yok. Koridordaki ortak alanlar kullanılıyor. Bir otel köşesinde yan yana başlarını yaslayıp yaşıyorlar. Başka çareleri yok. Ne evleri var ne de çocuklarının yanına gitmek istiyorlar. En az 25 yıl çalışıp çabalamışlar ve karşılığı bu olmuş: bir otel köşesi.
Yürüyemiyor, bel fıtığı var. Ankara Ulus’ta eski bir otelde kalıyor. Odasında tuvalet yok, banyo yok. Koridordaki tuvaleti kullanıyor. “Ben 1979’dan beri çalışıyorum. 3 bin 700 günüm var. Emekliyim ama aldığım maaş yetmiyor. Ev tutmam mümkün değil. Kira fiyatları belli. Çocuklarım var ama onların yanına gitmek istemiyorum. Yük olmak istemem” diyor.
Sabah kalktıklarında kahvaltı yok. Gün boyu odadalar. Kışın soğuk oluyor. Başka çareleri olmadığını söylüyorlar.
Bir başka emekli, “25 sene çalıştım. Karşılığı bu. Bir odanın içindeyiz” diye anlatıyor. Emekli maaşıyla ev tutmanın artık mümkün olmadığını söylüyor.
Bir diğeri, “25 yıl çalıştım. Emekli oldum. Evim yok. Çocukların yanına gitmek istemedim. Otelde kalıyorum” sözleriyle durumunu anlatıyor.
“Tuvalet yok, banyo yok ama dışarıda kalmaktan iyidir” diyen emekliler, yaşadıkları koşulları böyle özetliyor.
Otelde kalan emeklilerden biri, “Emekliyim. 16 bin lira maaş alıyorum. Kira veremem. Burada kalıyorum. Başka çarem yok” diyor.
10 yıldır otellerde yaşayan Mustafa Kara 65 yaşında.
“İstemez miyim evim olsun? Ama maaşımı eve mi vereyim, karnımı mı doyurayım?” diye soruyor.
Soyadını vermek istemeyen 73 yaşındaki Garip Bey, “13 yıldır otel köşelerindeyim” derken gözleri doluyor. Akşam yemeğini gösteriyor: ince bir dilim beyaz peynir, bir de ekmek. Ağladığını görelim istemiyor, koşar adım odasına gidiyor…
Otel sahipleri de tabloyu doğruluyor:
“Buralar artık otel değil. Emeklilerin evi oldu. Kimse keyfinden gelmiyor. Mecburiyet.”
Haberde konuşan emeklilerden biri ise duygularını şu sözlerle dile getiriyor:
“Ben konuşturmayın ne olur, çok doluyum
Devamı için:
Editör: N. Cingirt
Yorum yazarak yorumunuzla ilgili doğrudan veya dolaylı tüm sorumluluğu tek başınıza üstleniyorsunuz. Yazılan yorumlardan Marmara Yerel Haber (marmarayerelhaber.com) hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz.